Gözyaşı incileri döksün yanağında,
Gecenin sessizliğinde ağlasın yüreğin.
Biriktirdiğin acılar, hüznün tınısında,
Yağmurla birlikte silinsin o izlerin.
Bazen yaşlar kelimelere tercüman olur,
Anlatılamayan duygular, sessizce akar.
Gökyüzü bulutlara sarılıp dolup dolup,
Toprağa düşerken inciler, yürekte iz bırakar.
Ağlasın gökyüzü, her bir damla seni anlatsın,
Ruhundaki fırtınaları, acı kederleri taşıyarak.
Unutma ki gözyaşları, yüreğin temizlenmesidir,
Ağladıkça hafifler omuzların, içini rahatlatarak.
Gel, bırak duvarlarına düşsün damla damla yaşlar,
Gözyaşlarınla süzülsün sulansın kırık dökük umutlar.
Sonra güneş doğar gibi yüzün aydınlansın, bakışlar
Hayatın bahçeleri taptaze yeniden gülümsemeye başlar.
Kayıt Tarihi : 24.8.2023 11:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Nejat Alperen](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/08/24/aglasin-38.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!