Benim bu halime nazlı çiçeğim!
Açmaya yüz tutmuş gülüm ağlasın.
Çimende şebnemim can yapıncağım!
Meyvede köklerim dalım ağlasın.
Seste ezgi sözde anlam ambarı,
Kalemin ucunda dilim ağlasın.
Hayalin kurardım yıllardan beri,
Hicrana uzanan yolum ağlasın.
Vuslatında çözeceğim dilini,
Aczine düşersem il’im ağlasın.
Eğer ki örmezsem saçın telini,
Dokunup okşayan elim ağlasın.
Can bulurum gözlerine bakarken,
Damlalar deviren selim ağlasın.
Baygın bakışların beni yakarken
Yellerde savrulan külüm ağlasın.
Sevdamız her sabah yeniden doğar,
Onu saçma sapan kurallar boğar.
Vuslata ermeden ölürsem eğer,
Ahbaplar omzunda salım ağlasın.
Anladın herhalde artık sen beni,
Nasıl sevdiğimi bilirsin seni
Murada ermeyen bu tatlı canı,
Alp götürürken ölüm ağlasın.
Ömer CELEP
16 Mayıs 2009
Kayıt Tarihi : 14.11.2009 23:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!