Ne yaman çoğumuş feleğin işi
Şu benim halimden bilen ağlasın.
Bize mi yolladın boranı kışı
Şu benim derdimi gören ağlasın.
Ayağımdan çıktı bir acı çıban
Fizahım artıyor halim pek yaman
Oturmuş başımda ağlıyor anam
Gözleri kanlı yaş dolan ağlasın.
Trene bindim de boştur kamara
Rahatım yoktur da sızılar yara
Tren düdük çaldı işte Ankara
Açıp yarelerim soyan ağlasın
Felek dedi yaylarını yasayım
Neme ağlıyayım neme küseyim
Doktor dedi ayağını keseyim
Yareme nesteri vuran ağlasın.
Kahpe dünya hiç kimseye kalmadı
Ta ezelden ağlıyanlar gülmedi
Doktordan derdime çare olmadı
Ordan melül mahzun dönen ağlasın.
Hiç kimseye kalmaz bu dünya fani
Biz iki bacıyız birisi hani?
Çeke çeke aldı zalim dert beni
Çıkarıp tabuta koyan ağlasın.
Bulutlar oynuyor eser soğuğu
Meleşiyor bizim dağın geyiği
Reyhanı küçüğü, Fındık büyüğü
Sandıkta çeyizim düzen ağlasın.
Nolacak ta kahpe felek nolacak
Bu dert bize kıyamete kalacak
Çeyizleri hazır gelin olacak
Al-yeşil bayrağı gören ağlasın.
Siz teselli edin melek Eciyi
O çekiyor yüreğine acıyı
Yan yana koysunlar iki bacıyı
Vurup mezarımı kazan ağlasın.
Aşık Haydar der ki ey kahpe felek
Koymadın dünyada şadolup gülek
Babası İbrahim anası Melek
Döğünüp dizine vuran ağlasın.
Kayıt Tarihi : 16.9.2009 16:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çorum-Alaca-Koçhisar köyünde genç güzel bir kız vardı, çevresinde tanınmış ailelerden birinin oğlu ile nişanlamışlardı. Çehiz diziyorlar, düğün için hazırlıkları yapılıyordu. Kızcağızın ayağından günün birinde küçük bir çıban çıkıvermişti. Ankara ya doktora götürürler, tedavinin mümkün olmadığını, ayağını kesmek mecburiyetinde olduklarını söylerler. Ankara dan döndükten kısa bir süre sonra güzel Fındık hayatını kaybetmişti. Dünürler çok iyi insanlardı, Allahın emri Peygamberin kavli inkar edilemezdi ya, İbrahim Ağanın küçük kızı Rerhan ile evlendirilmeliydi önceki damat. Bütün gerekenler yapıldı, yine düğün hazırlıklarına girişildi bu evde. Ancak son günlerde gelinin sararıp solmasını büyük acısından sayıyorlar başkaca bir ihtimal vermiyorlardı. Düğün günü kesileceği sırada çocuğun bir den yatağa düşmesi o iki evi değil, bütün köyü büyük bir üzüntüye boğmuştu. Çok sürmedi Rerhan'da da Ablası Fındığın yolunu izleyerek aynı meleğin kanatları ile uçup gitmişti. Olayı öğrenen Aşık Haydar şu acıklı destanı söylemişti.
KALEM AĞLADI...
KUTLARIM
H.CİHAN
Paylaştığınız için teşekkürler.
usta kalemden hüzün ve duygusallığın akıcı bir ağıt şeklinde dökülmesi...
saygıyla hürmetle yad ediyorum....
TÜM YORUMLAR (10)