Ağlasan Ne Fayda Şiiri - Altan İlhan Arslan

Hiç bir zaman esirgemedim, seni kendimden
Duraksız, tövbesiz, kulun oldum, saklı gönlüne.
Geçip bitti, bütün veballerim dönsen de artık!
Senden uzak! Köy yok şimdi, ağlasan ne fayda.

Tutuşsan mızrap gibi telime, inmeyi çok istesen!
Meşk olmaz bende, usule girmeyen tek bir söz.
And olsa sözün, tövbeyle yansa, dağılsa küllerin
Senden uzak! Köy yok şimdi, ağlasan ne fayda.

Yüzümü kanatır mehtap, ay olmayalı gözümde.
Denize uzak, yıl kadar olalı, düşmeyen şavkının;
Yıldızlarda kayıp, tozlarını alıyorum ömrümden.
Senden uzak! Köy yok şimdi, ağlasan ne fayda.

Tutkusu viran, edebi hayret, mahşerine gelmiş
Her ağıtlı başın; gözünde çıyan, dilleri çekilmiş!
Ahını yudumlayan terki canda, dünyadan uzak!
Senden uzak! Köy yok şimdi, ağlasan ne fayda.

Etmeyeli lafını o meşrepli, o gülizarından bahis!
Geçmeyeli düsturun; nah ulan bu! Ebed inimden
Tek bir mevsim ve sadece afakı ölümle yıkanmış
Senden uzak! Köy yok şimdi, ağlasan ne fayda.