Ağlarsın. Şiiri - İbrahim Etem Ekinci

Sen Gülşen bağının gonca gülüydün,
Hazan mı vurdu da soldun ağlarsın.
Sultan Züleyhanın gençlik haliydin;
Şimdi biçare mi kaldın ağlarsın.

Bakışların sanki bir şey soruyor,
Maziyi düşünüp hayal kuruyor.
Gözlerin ufukta birin arıyor;
Yusuf’un mu gitti daldın ağlarsın.

Demiş ya bir ozan yer damar damar,
O yüzden mi feryat o yüzden mi zar.
Gözlerinde hüzün yağmurları var;
Kara bulut gibi doldun ağlarsın.

Bilirim sebepsiz değil figanın,
Bitmeyen gece de atmıyor tanın.
Çelişkide mi ki hala sol yanın;
Belli ki gerçeği buldun ağlarsın.

İsminin yanında ismim var idi,
Düşün hayalinde cismim var idi.
Bir zaman gönlünde resmim var idi;
Sonra defterinden sildin ağlarsın.

Etem-i ye ayan olmazsın sırrın,
Bil ki dolduramaz hiç kimse yerin.
Seyret doya,doya senin eserin;
Bu hale geldiğim bildin ağlarsın.