Gülmek, azizim, ne kadar saçma değil mi içimiz ağlarken? Umutsuzken, mutsuzken ve kimsesizken gülmeye çalışmak, duygularını gösterememek çok zor değil mi? Mutluluktan gülmek nasıl bir duyguydu, hatırlayamıyorum ama özlüyorum soluksuzca mutlu olmayı, mutluluktan hiç ayrılmamayı, mutsuzluğu özlemeyi.“Yıkıklar kentinden selamlar!” diye bağırmak istiyorum megafondan; herkes neler hissettiğimi bilsin herkes beni anlasın istiyorum. Umutlarımı gömdüm yine, her gün mezarına gidiyorum, her gün çiçek ekiyorum ve her gidişimde gözyaşlarımla suluyorum toprağını.
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta