Gülmek, azizim, ne kadar saçma değil mi içimiz ağlarken? Umutsuzken, mutsuzken ve kimsesizken gülmeye çalışmak, duygularını gösterememek çok zor değil mi? Mutluluktan gülmek nasıl bir duyguydu, hatırlayamıyorum ama özlüyorum soluksuzca mutlu olmayı, mutluluktan hiç ayrılmamayı, mutsuzluğu özlemeyi.“Yıkıklar kentinden selamlar!” diye bağırmak istiyorum megafondan; herkes neler hissettiğimi bilsin herkes beni anlasın istiyorum. Umutlarımı gömdüm yine, her gün mezarına gidiyorum, her gün çiçek ekiyorum ve her gidişimde gözyaşlarımla suluyorum toprağını.
>Gidişinle Agrı güneşe küsmüştü
>Hayat yaşanmışlar içinde kötü
>Yaşanmamışlar arasında ise
>Anlamsızdı
>Gidişinle geceler
>Nefret saçıyordu gülüm ve ben bu nefretler
Devamını Oku
>Hayat yaşanmışlar içinde kötü
>Yaşanmamışlar arasında ise
>Anlamsızdı
>Gidişinle geceler
>Nefret saçıyordu gülüm ve ben bu nefretler
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta