Ağlarım Ben Şiiri - Özlenen Deniz İnanç

Ağlarım ben,
Hiç çekinmeden, hiç utanmadan.
Zayıflık diyenlere inat zaaflığa sığdıranlara inat.
Ben ağlarım arkadaş
Hiç çekinmeden, hiç utanmadan,
Hem de her şeye ve herkese inat.
Gözümden akanı ”yaş” görürsünüz siz,
Oysaki özümdür o, siz bilemezsiniz.
Yağmursuz toprak can bulur mu hiç?
Baharda yağmurla nasıl can bulursa hayat yeniden,
Yeryüzü nasıl yeşile bezenirse
damlalarla,
Ruhlar da erer bahara ağlayınca.
Yağmur bilir bunu, bilir de
düşer toprağın üstüne hiç usanmadan,
sonra yine yağmak üzere
çıkar gökyüzüne hiç yorulmadan, hiç usanmadan
Siz anlamazsınız.
Gözün yağmuru da böyledir işte.
Damla damla yağsa,
Sel olup aksa,
Akarken fırtınalar bile koparsa hatta,
Tükendi, bir daha ağlayamam diyebilir miyiz?
Bitmez, tükenmez hazinedir o içimizde
Söyleyin ne olur
Nasıl olur da küçümsersiniz?
Ben ağlarım arkadaş,
Hiç çekinmeden, hiç utanmadan,
Hem de her şeye ve herkese inat.
Nerde ararsan bulursun onu,
Sevdada,
Martıların çığlıklarında belki de,
Bir türküde mesela,
Mesela “hasretinle yandı gönlüm”de,
Seni seviyorumda,
Alemlerin varlığında,
Hayata merhaba diyen yeni doğan bebekte,
Hele de ayrılıkta,
Bir de ölümlüsü olursa,
Her yerdedir ağlamak.
Ağlamak güzeldir arkadaş,
Sen kanma sakın ona çalınan karalara,
Ağlamak icap eder belki de kara çalanlara.
Sen de ağla arkadaş
Hiç çekinmeden,hiç utanmadan.
Bırak, bırak aksın
ılık ve tuzlu yaşın
süzülsün yanaklarından boynuna kadar,
izin ver, sırılsıklam olsun yastığın
ne zararı var.
Ağla ki, temizlensin ruhun,
Ağla ki, yeşersin sevgi tohumların,
Umutların filizlensin,
Ağla ki, güneş açsın, dağılsın karabulutların,
Ağla ki, anlam kazansın insanlığın,
Ağla ki, özün özüne kavuşsun,
Ağla ki, özün bir daha öz olsun.
Ben ağlarım arkadaş,
Hiç çekinmeden, hiç utanmadan,
Zayıflık diyenlere inat,
Zaaflığa sığdıranlara inat.

18.04.2007