Ağlarım! Ağlama sebebim uçurtmam

Uçurtmamın iplerini bırakıyorum gökyüzüne,
Ya gidip de dönmezlerse geriye?
Ağlarım o zaman, çocuklar gibi ağlarım!
Gökyüzüne her bakışımda ağlarım.
Uçağa binemem artık, uçurtmama ihanet olur.
Yağmur yağarken gökyüzünü de seyredemem.
Senin gözlerine de bakamam artık,
Şimdi hepten afalladık.
Ağlarım!
Sen ağlarsan ben de ağlarım demiştim ya
Yine yalan söylemişim.
Ben hep senden fazla ağladım.
Neden ağladığımı soranlara da uçurtmam dedim.
Bir daha da hiç uçurtmaları sevmedim.
Gülmek gelmedi hiç içimden, o gün uçtu neşem.
Yetişemedim, gitti.
Hala gülebiliyorsam, gökyüzünü görmediğimdendir.
Eğer ağlıyorsam yanımda sen yokken, seni düşünürken
Rüyalarıma sen girerken, kalbim damarlarıma seni pompalarken
Ve yine tüm soranlara ağlama sebebim uçurtmam diyorsam
Bile bile yalan söylüyorsam, hala göğe bakamıyorsam
Aklım sendedir, senledir, sensizlik dinindeki kafirdir.
Sen özlemi ciğerlerime çektiğim oksijenimdir.
Ağlarım, gökyüzünü göstermeyin bana.
Ağlarım, uçurmamı hatırlatmayın bana
Ağlarım, ağlarım, ağlarım sen yoksan yanımda.

Semih Mutlu (16 Nisan 2009)