Ağlarım Şiiri - Sefa Koyuncu

Kalbi kırık babanın hâli içim burkutur,
Üzülen annelere dayanamam ağlarım.
Feryâdı çocukların yıkar beni korkutur,
Sızlayan gönüllere uzanamam, ağlarım!

Yuvasından uzakta gördüğüme yanarım,
Boynu bükük hastaya, yürek olur kanarım,
Aç bîilâc sokakta kalanla buz donarım,
Vermek ister bol para, kazanamam, ağlarım!

Ateş düşer şehidin hânesine kor olur,
Yetim kalan yavruya hayât elbet zor olur,
Ana baba kardeşin, eşin gözü mor olur,
Şehidlerle al kana boyanamam, ağlarım!

Görsem bir ihtiyârı çâresiz kıvranırken,
Bir genci büyüğüne kırıcı davranırken,
Dahası hayâsızca vurmaya kavranırken,
Sille tokat üstüne çullanamam, ağlarım!

Sevenin ayrılığı yüreğimi parçalar,
Bilirim hasret çeken gönül derinden yanar,
Dargın olan insana, koca dünyâ gelir dar,
Dil dökerim sulha, zor kullanamam, ağlarım!

Tembele tinerciye diyecek lâf bulamam,
Mâzereti yok bunun, beyinsizlik tastamam,
Teröre bölücüye hoşgörülü olamam,
Asker olup dağlara yollanamam, ağlarım!

Aklım almaz kapkaçı, cinâyeti vurgunu,
Bu zâlimler gâliba ahlâksızlık yorgunu,
Allah yapar ahrette, hesâbını sorgunu,
Câhilim, nasihâtte bulunamam, ağlarım!

Milletin emvâlini kim ediyorsa talan,
Dalavereci söyler adâlete de yalan,
Riyâsete memursa kim; falân ya da filân,
Yularına yapışıp yaylanamam, ağlarım!

Mal müsrifle pintide, para kirli eldeyken,
Adâlet terâzisi okka dirhem yeldeyken,
Şuurunu yitiren insanlık bu hâldeyken,
Bir koltuğa kurulup sallanamam, ağlarım!