Ağlarım Şiiri - Kazım Gök

Kurudu kalmadı üzüm bağlarım
Ben yine de cevizle bastık bağlarım
Seni düşünür karalar bağlarım
İçime ateş düşer yanar ağlarım

Bulsam kendime urgan ile bağlarım
Kanayan yaramı demir ile dağlarım
Aklıma düşünce hasretten çağlarım
Hıçkıra hıçkıra durmaz ağlarım

İçimdeki yangın çok büyük ağlarım
Yetmez itfaiyeden yardım sağlarım
Gelmezse baraja hortum bağlarım
Sönmesin ben yine de ağlarım

Bir çiçek diktim adını hasret koydum
Seni özleyince onu kokladım doydum
Su aksın diye gözümü derin oydum
Kurumasın diye sık sık ağlarım

Seni bulmak için dağdan taştan düşerim
Uyanınca yara bere içinde kaldı düşlerim
Mazide kaldı kahkaha ile gülüşlerim
Gözümü bir yumar bin döker ağlarım

Gönlümdeki mahsul yıllanmış özlemde
Topladım harmanı içimdeki düzlemde
Çıra getirme uzaktan bak kal gözlemde
Bir kibritle yakar hasretinden ağlarım

Ayrılmış birbirine kavuşamayan sevgililer
Acıklı anadan ayrı babadan ayrı sahneler
Onlara değil aslında içimdeki derindekiler
Görünüşte dizilere filmlere bile ağlarım

Ayrılık acısı her zaman içimi sızlatır
Özlem hasret göresim gelir ağlatır
Umursamazlığın acıları bin katlatır
En çokta beni sevmediğine ağlarım