Aglarım Şiiri - Yıldırım Doğmuş

Ateş sarmış yurdumun dört yanını
Şehit olan Mehmedime aglarım
Eli bagrında agıt yakan ananın
Mezar başında ki durumuna aglarım
Sakallı eşkiya baş kesen olmuş
Bunuda islam adına yaparmış
Elden uçup giden dinime aglarım
Topragımız da yiyip içenlere
Yurdumu parçalayıp bölenlere
Buna çanak tutan cahillere aglarım
Kendi irfan yuvasını yakıp yıkana
Küçücük bebeleri türbana sokana
Kendi kardeşine düşman olana aglarım
Ülkem dönmüş yangın yerine
Cehennemi gösterir cennet diye
Buna güler çocuklar bile inanlara aglarım
Türk'tü Kürt'tü diye ayırdılar
Caniyi sunni diye kayırdılar
Bunca belayı başa sardılar telef olana aglarım
Bu vatan bu toprak bizim
Ölenler kardeş hepimizin
Sınırda kalmamış ayak izin var diyene aglarım
Neyini pay etmedin şimdiye kadar
Seni yok sayanı yaptın iktidar
Ayıkmadın şimdiye kadar uyuyanlara aglarım
Benim dedem senin deden şehit olmadı mı
Bu vatan bu bayrak emanet kalmadı mı
Vatansız kalma diye kan akmadı mı akan kana aglarım
Türk nedir sen ben hepimiz
Aynı bedende et ile tırnak gibiyiz
Ayrı düşersek dirilmez ölüyüz ayrı düşene aglarım
Gelme artık emperyalist oyuna
Toprakta şehiterimiz yatar koyun koyuna
Gözü var düşmanın topragımız da aldananlara aglarım
Ayrıldın ilkelerden Atütürk 'ün yolundan
Tuttun dinsiz dincinin kolundan
Defol git güzel yurdum Anadolumdan Batan güneşe aglarım
Zannetmeki üstesinden gelemem
Boş yere Mehmedi şehit veremem
Benden olup beni vuranı da sevemem sevdiklerime aglarım
Atam demişti çok eskiden
Arap halkı ayaklandı sahiden
Türk Halkı'sın sen gelirsin üstesinden anlamayana aglarım
Ben senin için insanlık için aglarım
Vatanı bölmeye çalışanın aklına şaşarım
Emperyalist güçlere benim savaşım bilmeyenlere aglarım
Yıldırım der ki ne yazarsın
Vurdukça derinden kazarsın
Gün gelir sende göçersin kalanlara aglarım