Ağlarım Şiiri - Abdil Göktekin

Hangi kelimeyi öne alıp hangi kelimeyi sona alacağımı bilemeden başladığım bir gönül mırıltısı. Her yüreğin ahı yada ahları vardır. Bazen iç çeker aaah dersiniz. Bu ahlar bazen gurbetten vatanın özlemi,bazen dünde kalan fakat yıllar geçsede bu gün gibi hayalde kök salan sevgilinin özlemi, bazen ata yurdundaki çocukluğun,kardeşlerinle komşularınla bir parça ekmeği beşe böldüğün günlerin özlemi. Yavrularıyın küçükken evi cıvıl cıvıll doldurup annecim babacım diye iş sonrası kapı önünde koşup boynuna günün hasretiyle sarılmaları ve sonraaaa kuş olup uçuşları. Herkesin kendi yuvasını kurup yeniden yeşerdiklerini görüp mutlu olduğu tatlı hatıraların canlanır hayal albümünde. Evlilikler ayrılıklar hayatın bir çok acı gerçekleri zamanla hayatın yükü ağır gelir şimşekler çakar hafızalarda, sessiz sessiz gök gürülder kafa tasınızda, bazen mutluluktan bazen mutsuzlıktan sağnak sağnak dökülü verir göz yaşlarınız. Anneyin Babayın geçmişte kalan şefkatli bakışları bir bir tesbih taneleri gibi geçer hayal pencerenden, bu özlem kirpikleriyin arasından damla damla yaş olup süzülü verir. Bizde bir söz vardır hiç ama hiç inanmadığım... Neymiş efendim... ‘’Erkekler ağlamaz.’’ Hadi ordan, acı acı güldürme beni. Erkekler gülerken bile ağlarlar. Öyle ağlarlarki,göz yaşları içine dökülürken, saçları agarır tek tek. Hangi kelimeyi öne alıp hangi kelimeyi sona alacağımı bilemeden başladığım bir gönül mırıltısı bu makalem ve şiirim. Bir çok kişinin gülüp oynarken çekilmiş bir videosunu izlerken nacizhane gülemeden dünlere giderek gönül deryamın çoşup göz musluğumdan yanaklarıma ılık ılık akan, ince ince kanal açan damlalarımın kalemime fısıldayıp kağıtla buluşmasına vesile, iç dünyamın bir eseri.