Söyleyemem derdimi, ağyara,
O, anlar. Koşarım yüce dağlara,
Dik yokuşlara, eğilmez başa ağlarım
Anlamazlar! Anlatamam insanlara
Kaçarım insandan, giderim ovalara
Sır vermez toprağa, yüksünmez taşa ağlarım
Yaza anlatamam, kışa ağlarım
Sona gelir. Yine başa ağlarım
Yaz- bahar ayında çiçeğe, kuşa koşarım
Çiçek kar etmezse kuşa ağlarım
Dönerim yaza- güze ağlarım
Kelimelere, geçmeyen söze ağlarım
Bulutlar kaldırmaz, rüzgâra ağlarım
Derin kuyularda, suya ağlarım
Kah ırmaklar gibi çağlarım
Yetmez gider engin sulara ağlarım
Gelincikler donanmış dağlarım
Mor sümbüller açmış bağlarım
Çırıl çıplak yeşile hasret dağlarım
Derdimi çağlayanlar götürmez,
Dağlar; erir, çekemez yükü
Ben kendime eder, yürek dağlarım
8 Haziran 2008-06-09 Bahçe –11.00- Eryaman
Necati ÇavdarKayıt Tarihi : 2.9.2009 17:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!