Ağlarım Şiiri - Osman İçer

Hüsnü cemalini görmesem bir gün;
O gün gözyaşımı döker ağlarım.
Güzelliğin tüm Dünya’ya salmış ün;
Yürek naçar kalmış bakar ağlarım.

Şüphesiz güzellik haktandır sana.
Ne olu bir kadem yaklaşsan bana.
Gül-i zar içinden bir deste sana;
Koparıp veremem ondan ağlarım.

Bade-i aşk içtim başım dönüyor,
Yüreğimdeki ateş hiç sönmüyor.
Benim kadar seven; aşk’tan ölüyor,
Bunu bilmezsin ya ondan ağlarım.

Yaralı yüreğim senden bergüzar.
Kapat gözlerini değmesin nazar.
Bülbül gülü için ağlar zar-ı zar;
Sen ağlama, senin için ağlarım.

Can güdaz gözlerin hep üzerimde.
Daim hasretin var şu yüreğimde.
Kurumuş bir gülüm ben Faslı-ı gül’de
Koklanmadan soldum ona ağlarım.

Gül endam yetmez mi eylediğin naz?
Uykular haraptır, geceler ayaz.
Biçare gönlüme bütün bunlar az;
Az gelir de bana ondan ağlarım.

Bahar geldi yüreğimde hazan var.
Hüsnün yüreğinde açtı yaralar.
Sensiz kaldım bu yüreğim kan ağlar;
Yaramı sarmadın ona ağlarım.

Kıyl-u kaillere aldanma sakın!
Uzun; derin derin gözüme bakın.
Seni sevdiğimi unutma sakın;
Unutur mu diye bekler ağlarım.

Sessizce köşeye çekildi yürek.
Bilirim yüreğe teselli gerek.
Bu avare gönlüm ki yine ürkek;
Teselli bulmadım ondan ağlarım.

Osman’ım vuruldum güzel gözlüye.
O selvi boyluya, şirin sözlüye.
Yârin ismini söyleye söyleye;
Bir köşede, sessiz sessiz ağlarım…