Ağlardın Yalnızlığıma Şiiri - Ozan Efe

ağlardın yalnızlığıma acırdın üstelik
paldır palas dökülürdüm yola
gecelerde çoğalırken ürperti

fırtına öncesin sessizliğinden
çığlığına kuşlar dalınası sez
düşlerime dolan essizliğinden
sığlığa yokuşlar kalınası gez

altım kumulun kor kumunda
üstüm göğün yanar ateşinde yol boyu
sürükler beni düşlerinde yoğalırken kıpırtı

ürkecek haline martılara bak
üşengece durur kendine çabuk
yaralarına sür bağlasın kabuk
sotelerden haber salınası tez

yıldız yeli okşar saçlarımı gülücüğünde
oyalanırım ıslanmış ya da toza belenmiş
doru tay gibi silkeler gümbürtü

yıldızları kırpar gözüne uyup
seni yücelerden sözüne duyup
deli poyrazlarda özüne buyup
yedi kat dibinden çalınası kez

dört yanıma bakındıkça her bir köşe
seni kucaklar kala kalırım orta yerde
yalnızlığıma serperdi

ozan efem sustun nedenini sor
katılamaz pustun yedenine kor
zorlu demez ustun edenine mor
öğütlerden dersler alınası hez*

050911denizligülcebuluşma
*açık fikirli,anlayışlı