Ağlar gibi Şiiri - Arif Baltacı

Gün ışığına hasret bir gül gibi
Öyle mahzun öyle solgundu yüzü
Büküktü boynu güneşsiz bahar gibi
Gözlerinde bir telaş bir korku vardı
Sanki yaşamaktan korkar gibi
Sonra bir siren sesiyle
Değdi gözlerimiz birbirine
Gözünü kapattı bir şeyler saklar gibi
Vapur yanaşınca iskeleye
Hızla indi vapurdan bir şeyden kaçar gibi
Soru işaretleriyle birlikte
Düştüm o bilinmezin peşine
Birden döndü baktı bana
İçimdeki o ateşi yakar gibi
Bende bir telaş başladı
Sandım birden dünyam karardı
Geldi durdu yanımda bir şey hatırlar gibi
Dedi 'Tanışıyor muyuz biryerlerden
Bana öyle geldi de' dedi başını eğerken
Sustu anlamsızca bir anda
İçinde bir yerler yanar gibi
Dedi 'Neyse karıştırdım herhalde
Elbet benzer insan insana değil mi?
Ve sen' dedi gözlerime bakıp sustu
Sanki benden birşeyler umar gibi
Lal oldu dilim konuşamadım
Baktım anlamsızca gözlerine o yabancının
İçerimden bir yerle kopar gibi
Gitti bir meçhule bakarak arkasına
Sildi gözyaşlarını hırkasının ucuna
Unutamadım o günü ömrümce hatırlarım
Hatırladıkça dönerim arkama
Sanki o sesi duyar gibi
Gönlümde o kız sessizce ağlar gibi...

Çengelköy/İSTANBUL 21.12.2001