Ağlar dururum şiirlerinin kıyısında

Gece yarısıydı Ankara'da yine sis vardı
el ayak çekilmişti uyumuştu bütün şehir
bir ben uyuyamamıştım takılmıştı zihnime
çok eskilerden eski bir şiir

amatör bir şairdi yazarı ayrılığa aşka dair
şiirler yazarmış gençliğinde
adını unuttum lise müdürünün eşiydi
öldü mü kaldı mı şimdi nerelerde kimbilir

besbelli kalbini çok kötü kırmıştı ki sevdiği
şöyle başlıyordu şiiri

"kalp bir billur parçası
bir kere parçalanır
yine seni seversem
nefsi yok demez misin"

sitem doluydu her satırı
şimdi sorma nerden geldin buraya diye
senin de kırdılar kalbini biliyorum tamiri biraz zor
senin de yüreğin ığıl ığıl kanıyor bu günlerde
al ne varsa kanım da iste sen yeter ki
al al canım da senin olsun

yeter ki üzülme sen

Yüksel Nimet Apel