Gemiler batınca kahrolup ağlar denizler,
Kabarır yürek acısı gibi dalgalar,
Vurur kahrından karaya, intihar misali,
Acır canı denizlerin, battığın da gemiler.
Bir el sallaması olacak, ardın da ayrılırken gidişin.
Liman da çakılıp kalacak, içinde ki elem ve hüzün.
Ayrılıkları gözyaşları ile dolacak, kıyıya vurduğunda
Battığın da denizler de gemiler, denizler ağlayacak.
Gemiler dalgalarla oynaştıkça, kabarır deniz,
Hırçınlaşır tokatlar, kızarcasına döver gövdesini.
Canı acırda susmaya mecbur kalır, gitmektir geminin derdi.
Ufka vardığında gemi, pişman olur denizler, dövdüğü için gemiyi.
Dönmediğinde uzaklardan geriye gemiler, kahrolur denizler.
Kıyılara vurur kendini, kayalar da parçalar, intihara meyleder.
Hasret bir kavurur ki, ağıtlar yakar, acıklı şarkılar söyler.
Son demindedir, can çıkmaktadır denizin, gelmediğinde gemiler.
27.12.2014
İlhan Keskin
Kayıt Tarihi : 27.12.2014 00:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!