Ağlar Ağlatır Kurur Şiiri - Bahattin Tonbul

De sevgilim dinle he beni
Bugün dört Nisan doğduğun gün değil mi?
Güneş her günden daha parlak doğmuş
Sebep ne idi belli sensin değil mi?

Yaşamınla dünyamı aydınlatırdın
Nefesinle nefes alır,kokuna doyamazdım
Ben seni çok severdim canım çok
Doğum gününü bile kutlayamazdım

Görmemiştim ne atadan ne anadan nede babadan
Böyle şey
Seninle anlam kazandı yaşarken her şey
Alışamamıştım daha bu günlere
Özlettin be haydi dönsene
Bugün doğum günün yüreğimde acıları sersene

Ey sevgilim dört Nisan bu gün doğan insan
Ruhumu aydınlatıp beni parçalasan
Lime,lime bedenimde ateş olup da yansan
Geçmişi hatırlayıp oralarda kalsan
Aklımdan seni çıkarmasam

Küçük şeylerde mutluluk arardın
Her umutlarda huzur salardın
Gönüllere hayat katıp
En hüzünlü anında bile çevreye gülücük atardın
Neşe kaynağı idi varlığın
Yüzüne bakana yanında olana can katardın
Sen,sen olur yüreğime ateş salardın
Beni yaşarken de
Hasretken de sevgilim her zaman yakardın

Acaba bu günü beynime kazırken hakka inandın
İnancından gücünden kaybetmedin
Son ana son nefesine kadar umut sakladın
Sen sen oldun da yüreklerde donmadın
Hep aktın aktıkça da durmadan çağladın
Eşe dosta hayat bağladın
Sevenlerle bir olup güldün ve ağladın
Tüm acıları sonsuzda akladın
Bana bırakmadın

Rahat uyu seni seven bu yüreği unutma
Kalbimdeki yerin durur
Yavruların büyüdükçe içerime dert vurur
Senli sensiz yokluğuna umut doğurur
Acıların gözyaşımı
Geçmişteki anıları,düşünmeden ağlar,ağlatır kurur
Bahattin Tonbul
4.4.2010