Ağlamıyoruz ki. Şiiri - Süheyl Türkoğlu

Ne zaman fırtına esse,
Koparır
Yaprakları
Dallarından.

Bazıları açık yeşil,
Bazıları koyu,
Bazıları sarı.

Ayarlayamaz şiddetini,
Rengine, faydasına
Bakmadan götürür
Yaprakları.

Yine esti fırtına,
Zamansız sonbahar,
Koparıp götürdü
Can dostumuzu.

Gülmemizi isterdin,
Hayat doluydu gülücüklerin,
Ağladığmızı dert etme,
Arkandan.

Güle güle Alsan abi,
Seni özleyeceğiz.
Kim bilir,
Belki görüşürüz,
Günün birinde.