Ağlamıyorum Şiiri - Şerife Gürsoy

düşlerle ve görülen karanlık rüyaların sonunda
güne uynamanın en güzel seyrini yaşıyorum
cam kenarında elimde kahvem yagan yagmura bakıyorum
yagmurun nasıl oluştugu konusunda biraz kafa yorduktan sonra
yürümek istiyorum tanmadıgım bir kentin tanımadıgım yabancı sokaklarında
yürüyorum
sessiz sakin ve düşünceli..
hani bir elin omzuma yapışıp beni sımsıkı
kucaklarcasına sarılmasını diliyorum
tanrımdan ama ne fayda....
korkuyorum kendimden ve daha önce boşa harcadıgım zmandan
geri gelmesini diliyorum boşuna aglamalrımın tanrıya isyanlarımın
annem derdi çok isyan ediyorsun çok pişman olucaksın
evet pişman oldum...
ölmekten korkuyorum hayallerimi gercekleştirememkten
anne olamamktan
çocuklar için evler kuramamaktan
ve deniz devrimimle denizalimle bahçeli bir evde yaşayamaktan
sana olan sevdalrımı dökmüyorum artık dizelere
çünkü yaşamım ömrüm senden daha önemli ve kıymetliymiş
bunu gecde olsa ögrendim...
ve senin için artık aglamıyorum......