Ağlamışım Ben Şiiri - Cahit Konut

Gurbet ellerinde aç kaldığımda,
İçten gizli gizli ağlamışım ben.
Sevdiğim güzelden ayrıldığımda,
Serime karalar bağlamışım ben.

Evinin etrafı bir sıra dikeç,*
Bu güzel konuşmaz, sanki bir kekeç.*
Süvüğün ucuna vuruyor tokaç.
Onu görüp, damı loğlamışım ben.

Sevdiğimi söylemezsem, çok ayıp,
Deli gönül içten, içe kaynayıp.
Bazen çocuk gibi misket oynayıp,
Rakibime doğru lığlamışım* ben.

Sana gelmiyorum sevdiğim, kaçma,
Şimdiki sevdalar inan ki saçma.
Eski yaraları yeniden açma,
Ta; yıllar evveli dağlamışım ben.

Ne geride durmuş, ne de yılmışım,
Nankörleri defterimden silmişim.
Dostumu da, düşmanı da bilmişim,
Kükreyip üstüne, hoğlamışım* ben.

Söyleyin güneşe, doğmasın bu gün,
Çekin bulutları, yağmasın bu gün.
Ellerin, elime değmesin bu gün,
Ayrılık acısın yeğlemişim* ben.

Çıkart boynundaki toku, tasmayı,
Yere dikme üzüm vermez asmayı.
Ayşe’yi, Fatma’yı, bir de Esmeyi,
Boşuna yolundan eğlemişim ben.

Çok sert yağar, yamaçların tolusu,
Yiğit olur, erkeklerin delisi.
Boz bulanık derelerde dolu su,
Deryalara doğru çağlamışım ben.

Herkes giymez, yemeniyi, terliği,
Çoğu bilmez yiğitliği, erliği.
KARAC’OZAN; candan ister birliği,
Dirliği içimde sağlamışım ben.

20 Mayıs 2017 GÖLBAŞI

*kekeç: Kekeme
*hoğlamak: saldırmak
*lığlamak: Misket, gülle, loğ gibi şeyleri hafifçe yuvarlamak.
*dikeç: Bahçe etrafına, yere çakılan uzunca kazık, çit.
*yeğlemek: Üstün tutmak, tercih etmek.