Ağlamayacağım Şiiri - Mustafa Süreyya Se ...

Tozlu bir köy yolu
Uzanıyor şerit gibi.
Yolun iki tarafını yutmuş ekinler.
Uzaktan görünüyor
Koca bir orman.
Akıyor fısıldaşarak,
Köyü baştan başa geçiyor,
Coşkun sular! ..
Köy, sırtını yalçın bir dağa yaslamış.
Önünde orman,
Sağında orman,
Solunda yine orman,
Hışırdıyor ağaçlar.
Serin rüzgarın sesiyle,
Mis gibi toprak kokuyor.
Sırtüstü uzanmışım toprağa,
İnsanlardan ve şehir denilen
O koca canavarlardan uzak
Ormanla kucak kucağa,
Koyun koyuna yatıyoruz...
Güneş batmak üzere,
Etrafta çeşitli renkler var.
Ağacın yeşili,
Güneşin kızıllığı,
Bir sen eksiksin yanımda.
Ama mutluyum...
Çünkü uzak sayılmazsın...
Hemen yanımdasın...
Nefesini içime çekiyorum.
İçimde canlanıyorsun,
İçimde yaşıyorsun...
Gökyüzüne bakıyorum,
Sen varsın,
Çıkıveriyorsun,
Güneşin kızıllıklarından
Gülümsüyor,
Ellerini uzatıyorsun,
Her şeyle kucaklıyorum seni...
Toprakla...
Ağaçla..
Irmakla...
Birazdan güneş batar,
Ay görünür,
Yıldızlar çıkar ortaya.
Onlar da,
Senden selam getirir.
Mutlu olmamak için,
Hiç bir sebep yok
Değil mi?
Ama,
İçimde bir volkan var
Fışkırmaya hazır.
Hayır! ..
İzin vermeyeceğim! ..
Fışkıramıyacak bu defa! ..
Gönlümün sesine kulak vermeyeceğim! ..
Ağlamak istemiyorum yine...
Ağlamayacağım...

Mustafa Süreyya Sezgin
(04.07.1970)