Ağlamaya korktuğu an, büyür insan... Şii ...

Gün doğarken işi aceleydi insan uykuda yalnızlığa.
B/ekliyorlar, diyordu kuşkusuz anılardan k/alan.
Yağmur yağan gönüllere yakın hüznün g/özleri.
Kimseler b/eklemiyordu, b/ekleyen kimse yoktu duada.
Dört bir y/anına b/aktı ölüm.
Solumasını duydu kalbinin, biri bile yoktu orada.

Nasiplendik elhamdülillah.
Aşkınız daim olsun.
Yüreğinize sağlık.
Allaha emanet olun.
Selam ve dualarımla.
Hoşça bakınız zatınıza.

çok güzel bir şiir.. üzerinde biraz daha çalışılsa daha iyiu olur..

*
''Yalnızca; kendini 'ağ'layanlara ağlarmış insan...''
-

Bir karmaşa denizi olan yaşamların belkide bir sahili bir kıyısı vardır mutlaka. Şair yaşamı acıyla kederle örer belki ama şair umutludur hep, ne yaşarsa yaşasın yine sarılır sevdalarına umutlarına. Yine sarıl yine umutlu ol yine sev, yine tebrikler

haklısın,,,kutlarımmmm

çocukluk ne güzel ağlamak ne güzel..en büyük acıya bile öpücükleri ilaç etmek ne güzel..bu şiir ağlamayı unutmuş gözlerime çocukluğumu anlattı...tebrikler

içimde bir kasırga cıkar kacamam.
elimde avucumda yıldız sacamam.
gözlerde yıldırım bir yere cakamam.
gözümde yaş kurudu gör aglayamam.

dünya üzerimde derdi kimseye anlatamam.
kagıt kalem öne gelir mürekebe banamam.
yalan dünyada bir tanecik dost bulamam.
gözde yaş biter içime akar aglayamam.

bir yudum suya hasret özgürlüğü bulamam.
gidenler gelmez inan gönülde aramam.
yoruldum arkadaş bu dünyada fazla kalamam.
gözde yaş degil kanları saklayamam.

yüregine saglık arkadaş. .s.erkuvan.

tebrikler

Kutlarım şiir üzel,büyüme yoluna girmiş..

ve ağlamakla büyüdüğünü itiraf eder aslında...