İçimde fırtınalar kopuyor
Dışarıda insafsız bir yağmur yağıyor
Kaldırımda yalnız bir çocuk oturmuş ağlıyor
Göz yaşları bile belli olmuyor …
Bir mutsuzluk öyküsüdür yaşamak
Bir yalnızlık hikayesi var olmak
Her şeyin anlamını bulmaya kalksa insan
Bir karmaşa denizi olur yaşam
Yaşam acılar denizi şairin kaleminde
Yaşam göz yaşı bebeğin gözlerinde
Ağlamaya korktuğu an büyür insan
Gerçekler yakar biraz insan olsan …
Kayıt Tarihi : 23.6.2008 21:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
B/ekliyorlar, diyordu kuşkusuz anılardan k/alan.
Yağmur yağan gönüllere yakın hüznün g/özleri.
Kimseler b/eklemiyordu, b/ekleyen kimse yoktu duada.
Dört bir y/anına b/aktı ölüm.
Solumasını duydu kalbinin, biri bile yoktu orada.
Nasiplendik elhamdülillah.
Aşkınız daim olsun.
Yüreğinize sağlık.
Allaha emanet olun.
Selam ve dualarımla.
Hoşça bakınız zatınıza.
''Yalnızca; kendini 'ağ'layanlara ağlarmış insan...''
-
TÜM YORUMLAR (10)