Ağlamasını Bilmeyen Kısrak

Kısraklar
..... nasıl ağlar,
size malum mu bu giz?

Ben kısrakken bilmiyorum
..... siz ne bileceksiniz?

Bana ağlamayı öğretir misiniz? ..

Kısraklar
..... nasıl aklar
toynaklarını?

Kısraklar
..... nasıl saklar
şaraplarını?
– ömür uğraklarını? ¬–
İçilsin diye,
yarınlar bilsin diye
yaşadıklarını.

Bu dedemin öyküsü,
............... bu nenemin.
Bu babamın öyküsü,
............... bu anamın.

Gezer idim Torosların dağında
mayam tutmuş Arabistan çölünde
al boynuma ak urgan atılanda
.......... kişnedim
.......... kişnedim
..... ..... ..... – ah bileydim ağlamasını!

Sırtıma vurdular eyeri
üstüne bindi süvari
girdim bir acayip savaşa.
Düşmanımla aynı yöne dönüktü burnum.
.......... Koştum
.......... dörtnala koştum
..... ..... ..... – ah bileydim ağlamasını!

Bir oğlancık vardı,
.......... adı Nurettin.
Seyislerden birinin oğlu.
Beni dost seçti kendine.
Ne zaman içine bir ateş düşse
ne zaman özlese rahmetli anasını
tutar bana anlatırdı.
.......... Dinledim
.......... dinledim
..... ..... ..... – ah bileydim ağlamasını!

Ve sonra yaşlandım.
Beni jandarmaya binek ettiler.
İstanbul’a çektiler
............... kuramı.
Bilmiyorum n’oldu bizim Nurettin?
Ben daha yarışlardaydım o gittiğinde.
.......... Özledim
.......... özledim
..... ..... ..... – ah bileydim ağlamasını!

İstanbul içinde bir koca meydan.
Ömrün kıyısında bir ihtiyar kısrak.
Temmuz.
Sıcak.

Birileri nümayişe çıkmışlar.

Vurdular mahmuzu koştum.
Bastığım yerler yumuşak insan.

Yaralılar arasında gördüm
kanlı yüzünde şişmiş gözleri
tanımadan bakıyordu sağrıma.

..... İyi ki
.......... tanımadan…

Sen ki insanoğlusun.
Bilirsin at sürmesini, insan öldürmesini.
Demire öğretirsin demir dövmesini.
Ya bana öğretir misin
..... ..... ..... ağlamasını?
..... ..... ..... ağlamasını?

Hayır mı? ..

Öyleyse bir akıl ver.
Mahmuz etine değende dörtnala gidenler
nasıl aklar toynağını sevdiğinin kanından?

..... .... – insan?

(27-28 Temmuz 2005, Kapadokya)