Ağlamasın!
Baba şefkatinde tohum,
Ana kucağından mahrum,
Kalmasın çocuklar.
Ağlamasın!
Gül yanaklarında keder,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Hos bir siir kutlarim dostum guzellikler sizinle olsun***Tam Puan***
Hos bir siir kutlarim dostum guzellikler sizinle olsun***Tam Puan***
Harikasınız
Çok güzeldi duyarlı yüreğinize sağlık
Saygılar kaleminize
Karamanlı Aşık Çağlari
Hani bir hikaye vardır. Kedi yavrusunu boğazından yakalar. Sevdiği ve koruduğu için. Günümüzde de böyle, insanlar çocukları için, hayat kavgasında, maddeyi öğretiyorlar. Çıkarı öğretiyorlar. En kısa, en doğru yerden maddeye, çıkara nasıl ulaşabileceklerini öğretiyorlar. Ve bir yarış başlıyor. Okullar, dershaneler. Tek kavga, çocuğa madde ve çıkarı en güzel sağlayacak hedeflere ulaşmak. Ve kedi gibi, çocuklarının boğazlarından madde ve çıkarı yakalıyorlar. Sadece çocuklarının iyiliği için. İçlerinde hiç bir kötülük yok.
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta