Ağlamasan Şiiri - Kadir Yavuz

Yine ağlarken gördüm seni,gözlerin yaşlı,yaşlı…
Bir fırtınalı akşamın hüznü çökmüş üzerine.
Ağlayan sen misin yoksa,bulutlar mı desem?
Aynaya vurmuş,yaşlı gözlerin
Üzgün mü desem yoksa,süzgün mü desem?
Keşke bu halini görmeseydim.
Şimdi ben ağlıyorum senin yüzünden.
Dursun şu yağan yağmur,bulutlara haber salın.
Bulutlara seslensem mi yoksa,seslenmesem mi?
Varsın yağsın mı desem de;
Yoksa yağmurlu akşamları,sensiz mi geçirsem.
Güvenebilsem şu yıkık duvarlara,yaslansam.
Yıllardır bildiğim kaldırımlara,bir uzansam.
Bir ev bulabilsem,içinde sen olsan.
Ve sende ağlamasan,sussan
Sadece bir gecelik gülebilsek…
O an fırtınalar dinse…
Islak kaldırımlara aldırmadan,dışarı fırlasak.
Sahile doğru koşsak,neşeyle el ele
Ve sen o gece hiç değilse ağlamasan
Bir defa olsun akmasın gözyaşların
Bir defa olsun kaldırımlara teslim olsak
Yağmura teslim olsak.