Ağlamanın Buruk Çizgisi

Sahil seninle doluydu kimseler yokken,
uzaklara düşmüş ,
yakınlık çiçeklerinin
yasak meyve gibi renk ahenk kokuları.
Kimsesiz kalmak yalnızlık mıdır,
yalnızlık,
kalabalıklar içinde
kalmak mıdır bir başına?
Oysa hep karşıtıyla var yaşam,
eşiyle varolduğu gibi tüm nesnelerin.
Gülden anlarım sanıyorum,
Dikenle sarıyorum güllerimi.
Kahkahalarda gizli bak,
ağlamanın buruk çizgisi,
Acılar da çoğu kez balda saklı.
Sensiz boş tüm tablolar
renkleri, ışıkları,desenleri bir karmaşa.
Farkında mısın doldurduğun derinliğin?
derinlikler bazen uçurumlaşır yüreklerde,
bazen yüzeyde sığlaşıp kalır.
Boğulmaktan korkmak
yaşamamaktır derinliğin tatlarını.
titremesin ellerin, yorulmasın kolların,
çok enginlerde yüzüyor sevda
sevda kulaçları derine derine.