Ağlaman Yakın Şiiri - Ümit Seyhan

Özledikçe gelir ihanet akla,
Gönül asileşir düşünce aşkka.
Kaybolur güneşin gecen bir başka,
Bir çınar altında ağlaman yakın.

Mazide bir kadın var sana tutkun,
Dalınca deryaya yemişti vurgun.
Hem senin kölendi hemi de kulun,
Bakıpta arkana kahrolman yakın.

Kaç çeşit od vardır düşecek cana?
Feryadlar duyulmaz alev sarınca.
Serin olmaz ateş hak buyurmazsa,
Damlayla yangını söndürmen yakın.

Aşka düşen gönül yapar mı hesap?
Söyler mi aşıklar yazar mı kitap?
Yârdı tek başını eğdiği mihrab,
Kapanıp secdeye kalkmaman yakın.

Ne halini anlat ne dertten yakın,
Yaprak döken güle ağlama sakın.
Hasretler yeşerip verirken ışkın,
Budayıp budayıp atmaman yakın.

Kim demiş aşıklar ölümsüz diye,
Kaç ölüyü gömdü ölü üstüne.
Kabir gibi kara başlarken güne,
Tövbeler edipte yalvarman yakın.

Hayata diyecek söz kalmış ise,
Bakıp talihine biran gülümse.
Sevdaya meyletmiş bir kimsesize.
Anlatıp halimi anlaman yakın.

Ümit Seyhan