Ağlaman Beni Yakar Şiiri - Hüseyin Eroğlu

Sen nazenin bir yaprak, candan öte bir cansın
Sen gönlümün mabedi, hiç bitmeyen ummansın
Sen yalnızlığımın sesi, yokluğumun varısın
Sen benim tek aşkım, tutunduğum yanımsın
Ne olur sen üzülme, ağlaman beni yakar
Senin gözyaşlarınla, çağlar bütün pınarlar.

Sen gecemin şafağı, düşlerimin nessarısın
Sen sabahın tan yeli, umudumun yâdısın
Sen delice akan ırmak, hayat veren bir cansın
Sen benim tek varlığım, nefesimsin kanımsın
Sakın bakma hüzünlü, ağlaman beni yakar
Bakışlarınla bu gönül inan kuş olup uçar.

Sen yorgun akşamlarımda hüznü kovan mehtabımsın
Sen fecrin karanlığında erken gelen şafağımsın
Sen karanlık gökyüzünde düşten öte serabımsın
Sen gönlümde dipsiz bir deniz, tükenmeyen abımsın
Ne olur hep gülümse, ağlaman beni yakar
Senin tebessümünle var olur bütün yoklar.

Sen çilekeş yalnızlığımın vefakâr yoldaşısın
Sen karanlık göğümde yıldız, hem güneşim, ayımsın
Sen dudağımdaki şarkım, her gün artan aşkımsın
Sen benim öbür parçam, ayrılmayan yanımsın
Ne olur hep bende kal, ağlaman beni yakar
Senin gözyaşlarınla yok olur tüm umutlar.

Sen benim toprağım, bir gül kadar hasretimsin
Sen benim hayat suyum, bir çöl kadar emelimsim
Sen benim yaprağım, bir dal kadar özlemimsin
Sen benim her şeyim, en gerçek düşlerimsin
Ne olur hüzünlenme, senin hüznün beni yakar
Bir tebessümünle yeşerir tüm ufuklar.