Ağlamamalıydın Şiiri - Serhat Sümer

ağlamamalıydın.
herşey değişmeliydi.
yıldızlar sönmeli,çiçekler solmalı
güneş kararmalı
geceler katranlaşmalıydı.

ağlamamalıydın.
tükeniyordu gücü canımızı acıtan ne varsa
neredeyse bahar geliyordu.
kuşlar yuvaya dönüyordu.
nehirler canlanıyor
yeni umutlar filizleniyordu yüreğimizde
nerdeyse sabah oluyordu.
içimizden bir sıcaklık geçiyordu
yeni bir şarkıya başlıyordu sevdiğimiz sanatçı
Mecnun Leyla`ya kavuşuyordu neredeyse

ağlamamalıydın.
yüzlerini asmalıydı çocuklar
uçurtmamız yere düşmeliydi
filmimiz kötü sonla bitmeli
aşıklar birbirinden ayrılmalıydı.

ağlamamaılydın
kalbimi çıkarıp yerinden
sana vermek üzereydim
ellerimi kilitlemiştim ellerine
dudaklarıma, adından başkasını yakıştıramamış
bu yüzden, hep susmuştum...
içimdeki bütün çığlıkları
zifir karanlıklara gömmüştüm

ağlamamalıydın.
ben gözlerinde yaşayan minicik bir balıktım.
yaş aktı yanaklarından, süzüldüm
düştüm.
hakkın yoktu beni öldürmeye
dünya durmalı
yaşam yok olmalı
bütün sesler susmalı
sen....
ağlamamalıydın.