Ağlamalı İnsan Şiiri - Mehmet Soysal

Ağlamalı insan vakitsiz
Gözyaşları inmeli yüreğine

İnmeli ki
Yeşersin yüreğindeki umutlar

Ağlamalı insan umarsızca
Ve kendini parçalarcasına

Ağlamalı ki
Atıp herşeyi içine
Gün ışığına hasret kalmasın duyguları

Ağlamalı insan
Ruhundan bir şeyler salarcasına

Ağlamalı ki
Defolup gitsin kafasındaki hayaller
Sanki bir kaya parçasının veda edercesine
Bir heybetli dağdan

Ağlamalı insan
Gözlerini kaparcasına

Ağlamalı ki
Gözyaşları sarsın yanağını
Merhemin
Kapanmaz bir yarayı sardığı gibi

Ve susmalı insan
Kalkıp yeniden tutunmalı kendine

Kalkmalı ki
Toprağın tohumu
Yaprağın ağacı kucakladığı gibi
Kucaklamalı kendini

Yeniden doğmalı insan
Onu ağlamaya itenlere inat
Yeniden başlamalı hayata

Tıpkı her sabah doğan güneş gibi

Gülmeli insan
Kışın ardına gelen bir bahar gibi

Gülmeli ki
"Düşmedim ulan! !
Beni düşüremediniz" diyebelmeli

Sevmeli insan
Önce kendini sonra her bir nesneyi

Sevmeli ki
Zevk alsın yaşadığı hayattan

Ama Unutmamalı insan
Unutmamalı sırtından
Yüreğinden yediği hançerleri

Ve kimseye güvenmemeli insan
Güvenmemeli bir daha eskisi gibi