ey sen, azize’m
iyimserliğe bürünmüş sevda
derme çatma umudum
dansa duran yürek yangınım
sol yanıma yerleşen sızım
arşa yükselen isyanım
bilmem seni nasıl anlatmalı
tanıyanlar methiyeler dizer
tanımayanların merakı katlanır
ne büyük bir özlemsin sen
bilmem ki;
seni nasıl anlatmalı
sırrına dokunsam
alevlenir yüreğim
bir çocuk daha gömülür toprağıma
kurur babil'de asma bahçeler
kırılır ninova da taş tablet
halepçe'den elma kokusu yayılır
akdeniz'in kıyılarına mülteci bir ceset daha vurur
sallanır darağacında rojhılatta bir kürt
tenimi dondurur kuzey rüzgarları
tanrı yarattı desem mesela
inanan çıkar mı?
körelmişken bu kadar hayallerimiz
sürünürken inançlar
haraç, mezat
satılırken dêrazor'da êzîdî bir kadın
soluduğumuz hava bu kadar göz yakarken
iyisi mi ağlamalarıma gömeyim
hem biliyor musun
içimde bir mezar var
sevgimi hep oraya,
hep oraya gömüyorum
törensiz
kefensiz...
04 Mart 2019
Ahmet BaygümüşKayıt Tarihi : 4.3.2019 11:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!