Ağlamalar 1 Şiiri - Evren Dalgıç

şimdi;
sıra sokak taşlarını saymaya geldi.
Eller cepte;
bırakılan sigaralar yine dudaklarda;
boyunlar ise;
hazince yine bükülmekte.

şehir üzgün;
şehir garibce bugün.
Çıkıp Ankara’nın en tepesine,
Bütün ışıklarını saymak var hazince.
Ve sayarken;
Yürekten tek tek sökmek var gözlerini.

Şimdi;
Zaman ağlama zamanı..
Bırakmalıyım bu erkeklik ayaklarını.

(Ankara 2005)