Ağlamaklı Sema Şiiri - Süleyman Hasan Mutlu

Ağlamamaktan açıldı mı konu,
Konuşmamak için sebep arıyor...
Ağlamaklı sema bu öğle sonu;
Bir an ağlamakta, bir an duruyor...

Ağzında damlayla bir garip gonca;
Damladan ayrılır va'de dolunca...
Kimsesiz dağlarda yalnız kalınca,
Kimbilir, aklınca neler kuruyor...

Bahçende hüzünlü açıyor güller;
Bu hali görünce, kaçar bülbüller...
Kalınca vecd ile kanlı gönüller;
Ne olup bittiyse, yüze vuruyor...

Düştüğün bu yoldan dönülmez geri! ..
Her şeyi kaybedip, olsan serseri...
Doğduğundan beri ağlayan biri;
Baharda solan bir gülü arıyor...