'Ağlamak' Yazım Şiiri - Ahmet Bektaş

Ağlamak

"Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı? " Victor Hugo

Ağlamak gülmenin karşıtı mı? Bence ağlamak gülmenin zıttı değil. Gülmek evrendeki pozitif eneriyi çekerken yansımasıyla da katkıda bulunur. Ağlamak ise negatif enerjiyi çekmek değildir. Negatif enerjiyi sönümlendirmektir. Bir şekilde alınmış olan negatifi ağlamak sönümlendirmek için kullanılır. Yani ağlayarak negatif çekilmez, gelen negatif çevrilir ve etkisiz hale getirilir. Gülmekte üretim var ağlamakta ise tüketim var. Gülmek pozitif üretir ağlamak, negatif tüketir. o halde gülmenin her durumda getirisi var, ağlamanın ise negatif enerji geldiğinde sönümlendirilmesi açısından faydası var. Eğer negatif çekilmemişse ya da istem dışı maruz kalınmamışsa ağlamanın da lüzumu yoktur. Gereğinde ağlamanın faydasını saymaya gerek yok. "Ağlamayan bebeye meme vermezler"

Kimler ağlayarak haksız menfaat sağlar? Başta çocuklar, kadınlar, erkekler(günümüzde erkekler de katıldı bu kervana) , politikacılar ve din adamları! Bunlar ağlayarak insanların duygularını etkiler ve maksatlarına ulaşmak için "Ağlama"yı kullanır! "Acz lisanı" denir ağlamaya. İnsan çaresizliğinden ağlar! Eli yetişmediğinde acze düştüğünde ağlar. Sait Nursi'nin şu sözü harikadır.
"Acz ve ceza bîçarelerin kârıdır.
Ger istersen hayatı, çareleri bulunan şeyde acze yapışma.
Ger istersen rahatı, çaresi bulunmayan şeyde ceza'a sarılma."
Yani, ağlayıp sızlanmak ve acizlik çaresizlerin halidir.
Eğer istersen hayatı (dirilik, canlılık, sağlık) , çareleri bulunan şeyde acze yapışma!
Eğer istersen rahatı, çaresi bulunmayan şeyde ceza'a (ağlayıp sızlanmak) sarılma!
Demek ki neymiş; bir şeyin çaresi bulunmamışsa (dikkat, "Yoksa" demiyor, "Bulunmamışsa" diyor) ağlayıp sızlanmanın faydası yokmuş, çare bulunacakmış, önlem alınacakmış! Evrende her şeyin çaresi vardır ya önlem olarak ya da sonradan telafi şeklinde. Ağlayıp, zırlamak yerine önceden önlem almak en doğrusu... İdarecilerin ağlamak yerine çare üretmesi gerekir. Ağlamak pasif bir eylemdir, idarecilik ise aktiftir. Çare üretmektir! Ağlamak zaten sonuçtur; analar ağlıyor zaten, idarecilerin ağlaması anaların ağlamasını önlemiyor! İdareciler ağlamak yerine ağlayanların göz yaşını durduracak çareyi üretmelidir. Yoksa hep beraber ağlayıp feveran etmekle sadece insanların duyguları etkilenir! Sorunlar aynı yerinde kalır.

Son tahlilde; ağlamak insanın en aciz, çaresiz halinin yansımasıdır. Acz lisanıyla duasıdır. Ağlanacak yer ile çözüm üretilecek yer farklıdır. Ölüm bir sonuçtur ve ölümlerde ağlanır; ağlayınca ölen geri gelmez ama insanlar ağlayarak üzerindeki negatifi sönümlendirir. Trafik kurallarını koymak, önlemleri almak ise yetkililerin görevidir; görevini yapmayıp kaza sonucu ölenlerin yakınlarıyla beraber ağlayıp sızlamak çözüm değildir. Kadere havale etmek de kolaycılıktır. İdareciler ağlayarak sorumluluktan kurtulamazlar! Onlar kötü sonucu önlemek için vazifelidirler, ağlamak için değil.
Bakınız, gülmek her zaman ağlamaktan iyidir.

Neşemiz daim olsun,
Ahmet Bektaş