Ağlamak ya da Anlamak

Yürek anmasa,
Yürek yanmasa
Göz yaşarmıyor.
Ağlamak ya da anlamak...
Bir yere varılmıyor.
Ve durup düşünmüyor insan
olacakları.
Yanmayı, yıkılmayı kim istedi,
Kim verdi?
Hiç anlayamadan,
Hiç ağlayamadan gitmeni
Kim bilebildi?
Unuttun.
Dönüp bakmak aklına bile gelmedi.
Bir kez anmak... anlamak...
Hiç işine gelmedi.
Yalnız kalmak ya da unutulmak...
Kalanlar bildi ne demek olduğunu.
Bırakanlar anlamadılar, anlamını.
Gidenler bilmediler,
Kalanların ne halde olduğunu.
Hissetmediler.
Verilesi onca hediye,
Söylenesi onca güzel söz varken,
Biz son nefesi verdik.
Bitik, yitik ve yorgunduk.
Ağlamak ya da anlamak kaldı geriye
ve biz yoktuk.