Ağlamayı çok seviyordum.
Bir de utanmayı.
Bir ömür utanmak ile ağlamak arasında gidip gelmiştim zaten.
Ne yüzüm bir soluk güldü
Nede üç beş insanı, utangaç halimle güldürebildim.
Dedi: düş içime sır olsun müsveddeler.
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Devamını Oku
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
(utancına) Yorgan Çekmek ?
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta