Ağlamak Şiiri - Enver Yıldız

Tutamaz oldum artık hıçkırığım ben seni,
Sinemdeki yarayı akan suya dök de git.
Bir sen değil, ben bile anlayamadım beni,
Fihristemden ruhumun düğmesine çök de git.

Bu ahval, bu şerait boğuyor bedenimi,
Firakın kınasını gözlerime yak ta git.
Kurtuluş olacaksa gidişin benliğime,
Yalnızlığın mührünü sol böğrüme çak da git.

Ben sana hayalimi, umudumu bağlarken
Veda bile etmeden bir el gibi çek te git.
Bir yetim yalnızlığı yüreğimde çağlarken
Usulca gel, resmini penceremden sök de git.

Hıçkırığım! seni ben ellerimle büyüttüm,
Gider iken boynunu bir çevir, bir bak da git.
Sensiz nasıl kırarım nefsimin inadını,
Hiç olmazsa gölgeni kollarıma tak da git.
………
Git dedimse alınma, aldırma bu fakire
Gönül dile küsmeden gözlerime gel de ak.
Senle yeşerir hüznüm mavera tarlasında
Ben iki şey bilirim: Ağlamak ve ağlamak...
Ben iki şey bilirim: Ağlamak ve ağlamak...

Sivas'2008