Çok ağladım çocukken
Yırtılan ayakkabının,
Patlayan topun,
Kaybolan kuzunun
Ve hiç sahip olamadığım
Bisikletlerin ardından…
Bilye için de ağladım aslında
Ama ütüldüğümde sadece...
Kimse ağlamadı peşim sıra bir sefer.
Yalnız anam ağladı ardımdan,
Bir de yarım bıraktığım yemekler!
Kayıt Tarihi : 9.5.2020 14:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
