AğLAMAK sı Şiiri - Hamit Kalkan

Dün akşamdı.
Geçmişimin uzanan elleri.
Şamar olup vurdukça vurdu yüzüme.
Utancımdan mı yoksa tokat ın şiddetin mi
Bilmiyorum ama Allık çalmış gibi
Kıp kırmızıydı yüzüm. Hem de ağlamaksı.

Kahrım büyük acım ise hayin.
Gözlerim kaçamak,başım yerde
Dönen dünyamda, tutunmak isteyen elim
Velhasıl kelam titreyen diz
Sürünerek adım atan ayak.
Dik durmaya dermanı kalmayan belim.
Yangınlarda olan bir yürek
Ama sessizliğin derinliğine hapsolan
Bir adam duruşundaydım.
Acıyordum kendime..Ağlamaksı.

Durmaya yüz tutan kalbim
Suni teneffüs yetersiz kalır
Şok verseniz de voltajı yüksek
Elektirik dalgaları sarsa da bedenimi
Buz gibiydim Damarlarım kana hasret
Son bir nefes daha alsam da halim çok berbat.
Yaşam sevinci içindeki bu adam
Azrail e mektup yazıyordu.
Hani neredesin diye.
Sanırım ölmek istiyordu. Ağlamaksı.

Bu Utanç büyük, bu utanç acı verici
Kalmadı bedenimin direnci
Bırakın aksın göz yaşım derinden
Artık ben zor gülerim
Bir dostun seven yüreğinden
Erkekçe özür dilerim.
Her ne kadar olsa da. Ağlamaksı.