Ağlamak İstiyorum Şiiri - Yunus Çelik

Bir gün,
Sürgün mahkumu diyarı gurbette,
Harabe kerpiç duvar dibinde,
Belalı başım nasırlı ellerim arasında,
Dizleri, dirsekleri parçalanmış esvabımla,
Garibanlığıma oturup ağlamak istiyorum.

Bir gün,
Yüreğim kor ateşler içinde,
Şimşek yalaz laması ışıltısı gözlerimde,
Tırmalayan gök gürültüsü kulaklarımda,
Gözlerimde yağmur bardaktan boşanırcasına,
Seni düşünüp oturup ağlamak istiyorum.

Bir gün,
Gözlerden ırak kumsalda,
Deniz kabukları, çakıl taşları nakışlarında,
Buklelerinde kaybolduğum dağınık saçlarında,
Adını yazdığım el değmeyen, ayak basmayan o yerde,
Gözlerim kızıl ufukta ağlamak istiyorum.

Bir gün,
Issız bir çöl orasında,
Çatlamış dudaklarım, pörsümüş suratımla,
Kum fırtınaların örselediği ruhumla,
Başım sağ yanımda, ince bir sızı sol yanımda,
Diz çöküp yalnızlığıma ağlamak istiyorum.

Bir gün,
Volkan krateri dağ başında,
Eşini kahpe kurşuna verdiği patika yollarda,
Bir üveyiğin rüzgara karışan çığlıkları arasında,
Sesime ses veren kalyonlar arasında,
Avazım çıktığınca ağlamak istiyorum.

Bir gün,
Yakılan bir ölüm ağıtında,
Yanık türkülerde, kırık bir saz telinde,
Yürekleri dağlayan bir neyzen nefesinde,
Garip diyarlarda, yaban ellerde,
Perişan halime ağlamak istiyorum.

Bir gün,
Sabaha hasret ayaz kış gecelerinde,
Apansız uyanarak kan ter içinde,
Kabusların kol gezdiği rüyalarımda,
Hıçkırıkların sarstığı omuzlarımla,
Dertlerimle baş başa ağlamak istiyorum.

Bir gün,
Maviliklere uzanan bir servi gölgesinde,
Nazik bedenin kara toprak altında,
İsminin kazındığı mezar taşın başında,
Okunan rahmet duaları arasında,
Bağışlanma umudum, açık tövbe kapılarında
Son nefesime dek ağlamak istiyorum.