Ağlamak İstersin Mum Kokulu Gecelerde

Her geçen gün bedenden eksilen bir parça
Her nefes ömre ziyan
Sevda ve hüzün ölümle yaşam arasında tıkış tıkış
Ne kadar iç içe geçmiş çember
Yalnızlığa düşmüş ruh
Mahşeri kalabalıklarda bile
Tek başına

Ve sen sevgili
Dünyanın öbür ucuna dayayıp sırtını
Ağlamak istersin mum kokulu gecelerde
İşte orasıdır her yerin öbür ucu
Diğer yanı
Ağlamaların sesin gibi büyük
Sessizliğin kadar içsel
Hıçkırıkların kadar keskin
Ah ağlamak ne insanca şeydir.

Siyahla beyaz arasına sıkışık renklerdesin
Ağla yeniden gök kuşağının gitmişliğine
Gecenin mavisine
Aşkın kırmızısına
Tut memeyi el yordamında
Gökyüzü göğsünde emzirsin seni sıcacık
Gökkuşağı güzelliğinde gülümsesin gözlerin
Ağla bu gün yeniden
Siyahtan beyaza başka renkler için.
Tüket içindeki hüznü
Yüzünde yalnızca gülümseme kalsın.