Karanlık alemde görürdü gözüm.
Açınca gözümü göremiyorum.
Güneş, gün ışığı sevince beni,
Nur oldu ziyası gözümde şimdi.
Allah'ın hikmeti yüzdüm derinde.
Nefes alamadım yüze erince...!
Ağlayarak geldim fani dünyaya,
Hep bana güldüler, ben ağladıkça..
Ben hep küçüldüm, büyüdükçe.
Aczimi gördüm, öğrendikçe.
Ağlattım giderken sevenlerimi,
Doğduğumda mutluluktan gülenlerimi.
Gülmek, ağlamak ...!
Bu mudur yaşamak, bu mudur ölmek?
Kayıt Tarihi : 22.12.2023 07:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!