Ağlamak Çare Olur Şiiri - Abdullah Takım

Sadık bir dost gibidir, alır hüzünlerimi,
Bir derim iki olmaz, yapar dediklerimi.
Dar günde geniş günde, çalarım kapısını,
Sevinirken ağlarım, üzülürken ağlarım.

Alemşumul bir duygu, verilir her insana,
İlk gözümü açarken, test eder beni dünya.
Habercisi olur, başlangıçların ve sonun,
Öldüğümde ağlarlar, doğduğumda ağlarım.

Acı çekince ruhum, çıkacak bir yol bulur,
Söylenmeyen her sözde, bana tercüman olur.
Çok kızsam da birine, incitmekten korkarım,
Dediğimde ağlarım, dendiğinde ağlarım.

Öfkeli zamanlarda, ağlarken diner ruhum,
Kalbime ilaç olur, orda huzur bulurum,
Olmasaydı kırardım,tek kalırdım alemde,
Kızarlarsa ağlarım,kızdığımda ağlarım.

Alırsa mutlu haber, ilk benimle paylaşır,
Bildiğim her ne varsa, sırlar aşikar olur.
Dökülen her damla yaş, vuslatın habercisi,
Üzülürken ağlarım, sevinirken ağlarım.

Yapılanlar kâr kalır, sebebi sorulmadan,
Hesabı kapanmıyor, başka dünya olmadan.
Cezasını bilen yok, üzmenin üzülmenin.
Ağlatırlar beni, bazen de ben ağlarım.

Yalnız kaldığım anda, olmaz gidecek yerim.
Tek suçlu ben kalırım, tükenir çarelerim.
Bir birine karışır, masumlarla suçlular.
Bir gün o bana ağlar, bir gün ona ağlarım.

Gidenlere üzüldüm, gelenler sevindirdi,
Bunalan ruh halimi, göz yaşları dindirdi.
Tam da anlatamadım, çok afaki bir durum.
Söyleyince ağlarım, sustuğumda ağlarım.

Vatan ağlar, anne ağlar, yar ağlar,
Bazen çok sevilenler, bazen sevenler ağlar.
Kuşatınca gönlümü, gökyüzü baştan başa,
Bir gün bulutlar ağlar, bir gün de ben ağlarım.