Yıkardı gözyaşımdan kaleleri
Tutunmak isterdi umuttan kuşların kanatlarına
Sere serpe uzanıp da yalnızlığın alevden kumsallarına
Islatırdı belki de çöle çalan kimsesiz yüreğimi
🍁🍁🍁🍁🍁
Ağlamak belki
Yıkardı enkazdan bu gençliği
Sarardı güzün konan aşktan kelebek bedenlerini
Güpe gündüz kavurup da umudumun göklerini
Işıtırdı belki de karanlığa hapsolmuş yüreğimi
🍁🍁🍁🍁🍁
02.06.2019
Kayıt Tarihi : 3.6.2019 16:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Velhasılı Kelam Kitabımdan
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!