Ağlamak Şiiri - Nazmiye Kayar

Elimi uzatıyorum denizin şımartan aydınlığına,
Yüzümü yakamozlarla yıkıyorum,
Gözlerim yanıyor,kızarıyor,
Bir kaç damla tuzlu deniz damlası düşüyor,
Ağlayan deniz,ben değilim,biliyorum.
Biliyorum,yosundan değil saçlarım,
Öyle canlı,öyle sağlam olsun.
Mısır püskülü desem yeridir,
Lakin dalgası var saçıma hakaret edemem.
Elimi uzatıyorum,bir avuç kum alıyorum,
Savuruyorum gökyüzü aydınlığına,
Bir kaç tane gözüme kaçtı açamıyorum,
Açarsam kumlar ağlayacak,ben ağlamayacağım,biliyorum.
Bir kaç adım attım,bir iki çalıya çarptım,
Ayağımı taşa vurdum,başımı duvara.
Ne yuvarlanarak gidiyorum,
Ne de sürünerek yaşıyorum.
Başım yukarıda,gözlerim umutlu,
Olmasada yanımda candan dostlarım,
Yara alsak da yaşama dair,
Sağa sola hüzün saçsak da,
Bu deniz,bu dalgalar,bu rüzgar,bu mevsim
Her sabah yeniden doğuyorum,
Çiçeklenmiş yüreğimde martılar şarkı söylerken,
Çakıllara,dikenlere,taşlara inat,
İlk defa sevinçten ağlıyorum...

(İstanbul-Ocak 2002)