Ağlatmıyordu en ağır şey.
Acıtmıyordu en büyük şey.
Sen benim kalbimi acıttın,gözümü akıttın.
İçime atmaktan yorulmuştum zaten.
Onca derdi acıyı sen bardağı taşırdın.
Hem de büyük bir damlayla.
Hayatı tanımamışsın henüz.
Her şey sana toz pembe.
Derdin olduğunda hep biri olmuş yanında.
Benden farklısın,benden şanslısın.
İstemiyorum senin hayatını.
Sahip olsaydım eğer hayatına
Hayatı,dünyayı öğrenemezdim.
Öğrenmeyi ben de istemezdim.
Ama yapalım herkesin kaderi aynı değil sonuçta
Hayatı öğrendikçe güçlendim.
O anlamda mutluyum aslında
Hiçbir gayen yok hayatta.
Hayatın güzel sonuçta.
İnsanlar umurunda değildi zaten.
Sadece sen vardın dünyada.
Empatiyi tanısaydın hiç yoksa.
Gözüme sokmasaydın başkalarını.
Sevmek zorunda değildin ama
En azından bir kere düşünseydin.
Diğer İnsanları beni bu hayatta.
Hakkım helal değil sana.
Görüşürüz öbür dünyada.
En büyük günahı işledin.
Kalbimi kırdın daha ne ya.
Salih Enes Bektaş
Kayıt Tarihi : 25.6.2024 14:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!