Ağlamak Şiiri - Zeynep Beşen

Ağlamak diyorum
Ne garip
Ne istemsiz
Ve sistemsiz bir durum ..
Insan bu
Işte bu insan
Soğan doğrayinca ağlar
Sevinince ağlar
Üzülünce ağlar
Bir tarafi kesilince kirilinca ağlar
Düşünce ağlar
Ağlamak diyorum
Ne garib
Ne istemsiz
Ve ne olur olmadık bir şey
Insan bu ışte
Çoşunca ağlar
Durunca ağlar
Gözüne biber kaçsa
Limon fışkırsa ağlar
Bir hayatin ilk sesini
Bir hayatin son sesini duyunca ağlar
Ağlamak diyorum
Ne garib
Ne uyumsuz bir şey
Insanın elinde olmayan
Ruhun dışına duyurusu gibi bir şey .
Insan bu ışte
Kitap okusa ağlar
Sarilsa ağlar
Ayrılsa ağlar
Sevdiginin Kokusunu içine çekince
Öpünce
Öpülünce ağlar.
Müzik dinlese ağlar
Bir film kesitin de
Bir köşe dibinde ağlar..
Bazen aşırı sevinçten
Bazen aşırı kederden
Bazen öfkeden sinirden
Gözüne toz kaçsa ağlar
Insan bu ışte
Kendini anlatmadiğinda
Kendini anlatirken
Siğamadiginda içine
Taşar gözünden dünya iline
Aşikar olmak için ağlar.
Bu bir zayıf olmaktan ziyade
Kabul ediş ilanidir.
Tamam demektir
Anladım demektir
Farkında olduğunu
Kendine göstermek için ağlar..
Ağlamak diyorum
Ne gizsiz
Ne garib
Ne tuhaf bir şey..
Insan bu ışte
Yaşadıklarına
Yaşayamadiklarina
Olana
Olmayana ağlar.
İşte bu insan
Bir susunca ağlamaz
Bir de ölünce ağlamaz daha dogrusu artik ağlayamaz.